safurtun

      Hanzade Diyarbakır üniversitesi Fen fakültesi Biyoloji bölümüne kayıt oldu.1977-1981 yılları arasında orada okudu.İlk kez güneydoğuyu gördü, ilk kez Güneydoğu kökenli vatandaşlarla birebir tanıştı...güzel dostluklar, arkadaşlıklar sadakat,fedakarlık ve güveni onların arasında yaşadı.Hanzade ilk yılında  yurtda kalıyor, yurt siyasal karışıklıklar ve terör nedeniyle sık sık polis- asker aramasından geçmekte.Orada tanıştığı ve ölünceye kadar arkadaş kaldığı Siverekli Mühibe Parlak ile ayni okulda okumak ve zaman zaman bir araya gelip dostluklarını sürdürmek, orada tanıdığı insanları sevmesine neden oldu.Mühibe yurt aranması sırasında sakıncalı görülen bir kitap nedeniyle yurttan atılmış.O günler sıkıyönetim günleri, Türkiye'nin her tarafında bir kaos yaşanmakta.Yasaklı kitaplar vardır, FelsefeninTemel İlkeleri(Georges Politzer), Karl Mark ve Engel'in fikirlerini anlatan tüm yayınlar, hatta ünlü sinema sanatçısı Yılmaz Güney'in se...

     Hanzade zaman ilerledikce sağlıklı büyüyor...ailede çok sevgi duyularak,özen gösterilerek büyütülen bir çocuk.Bir gün rahmetli annem babam, ölmüş büyüklerinin ruhu için,oturduğumuz anneannemin Aziziye mahahallesinde ki üç katlı konağında mevlüt okutmaktalar.Hanzade sanırım dört yaşlarında ben ise yedi.Erkeklerin tarafıyla kadınların tarafını  ayıran perde koyulmuş üst katdaki cumbalı salona.Erkek tarafında bir hafız Kuran okumakta, herkes huşu içinde dinliyor,bazen gözler nemleniyor.Hanzade artık ele avuca sığmıyor,hareketli ve sevimli çok güzel bir  çocuk.Mevlüde getirilen yaşıtı sayılan konukların çocuklarıyla ha bire konuşuyor bıcır bıcır...Sesleri yükselmekte bazen..ben daha usluyum onlara bakınca.Mevlüde katılanlar sesizce okunan duaları dinlerken, çocukların bıcır bıcır kaynaşması dikkat çekmekte.Babam perdeyi açıyor ve Hanzade'ye sus işareti yapıyor elini dudaklarına götürerek.Hanzade başıyla onaylıyor, eliyle ağzını kapatıyor, tamam işareti yapıyor....

     Rahmetli babam, Osmanlı devleti dört cephede savaşırken,Balkan savaşı sonunda doğmuş.Büyükbabam Avcı Ömer Ağa lakaplı(diğer akrabalardan ayırmak için Büyük Ömer Ağa'da derlermiş)Selçuklu devleti sonra da Osmanlı devlet nizamında tımar sistemi içinde kuruluşundan bu yana var olmuş(Danişment beyliğine bağlı) bir aşirete (Uzunömeroğullarına) mensupmuş.Babam ve ikizi Hasan amcam doğduğunda büyükbabam 70 yaşını çoktan aşmış.Uzunömeroğullarının Gökömer,Karakiraz(Ataköy),Sağırlı köylerinde tımar sahibi oldukları biliniyor eski Osmanlı tapu kayıtlarında mevcut.Bu köylerde,reayaya tarım,hayvancılık,üretim yaptırılmakta.Ürünün onda biri Aşar vergisi olarak devlete verilmekte.Savaş zamanı ise,köylerdeki halk çocuklarını asker olarak eğitir ve  kendi aşiretinin eli silah tutan gençleriyle birlikte Anadolu beylerbeyinin ordusuna katılmak üzere,Trabzon sancağına sevk ederlermiş.Yani  devletin memuru Sipahi ağalığıyla aile görevliymiş.Bu görev Tımar sistemi ortadan k...

    Hanzade dokuzuncu ayını tamamlayıp gelişince,normal bebekler gibi büyümeye başlamış.Tabi başta en büyük destek babamdan, gelişmeye başlayınca da annemden gelmiş.Ablalarımız Gültürk ve Gülay daha büyük olduklarından küçük kardeşlerine kol kanat olmuşlar.Benden üç yaş büyük abim Göktürk,Karadeniz'in nemli rutubetli havasından dolayı,sık sık kulak burun boğaz enfeksiyonu ya da allerjisi geçirmekten geniz eti büyümüş ve nefes almakta sorun çektiği için çok kollanır korunurmuş.Daha sonra alerjik astım bronşit olan çocuğunu İstanbul'a götürüp geniz eti operasyonu yaptırtıyor babam.Adenoidlere bağlı geniz akıntısı, abimde  bronchial astıma neden olmuştu.Nefes darlığı yerleşmeden acil operasyon geçirmesi gerekti.Dolayısıyla annem biricik oğluna daha fazla özen göstermek durumunda kalıyormuş.O zamanlar bahçeli bir evde kalınıyor ve evin bahçesi meyve ağaçlarıyla dolu.Odalarda fındık kabuğu ya da odun yakılan sobalar var.Ben üç yaşımdayım,abim altı,Hanzade yeni doğmuş.Anne...

      Benden üç yaş küçük kızkardeşim Hanzade'mi,27 haziran 2018 yılında kaybettim.Şimdiye kadar arkadaş, akraba,dost,anne&baba kayıpları yaşamış biri olarak bu acı bana hepsinin üzerinde bir keder ve boşluk yarattı.Kardeşimi kaybettiğimde duyduğum acı,hergün katlanarak çoğalmakta.       Sonunda baktım ki, anılarımda hep O var...O'nunla olan anılarım bazen gülümsetmekte,bazen beni hüzünlendirmekte olduğunu fark ettim.Bunları aklıma geldikçe ,anılarımızı yazmaya karar verdim.Biz beş kardeştik,O en küçüğümüzdü...Fakat ruhsal olarak en büyüğümüzdü.O'nu son yolculuğuna uğurlarken, geride kalan dört kardeşin hepsinin, bir Hanzade etmediğini  fark ettim.O'nu çocuklarımıza gelecek kuşaklarımıza tanıtmak görevi artık benimdi.En büyüğümüz ile arasında onbir yaş vardı.Son anlarına tanıklık etmiş üç yaş büyük abla olarak bu benim O'na olan borcum olarak düşünmekteyim.       Or...